Monologi zbyt ciche dla Boga

-
  20 kwietnia 2016 o 18:58

Zanim zasnę, ale wtedy, kiedy już jestem jedną stopą we śnie, kiedy jeszcze mam przebłyski tej najmocniejszej i najboleśniejszej świadomości, myślę: Nie zostawiaj mnie samej. Nie odchodź. Nie pozwalaj sercu zgasnąć. Nie poradzę sobie sama, nauczona jak wygląda życie z Tobą. Nie dam rady z paskudztwami - ludźmi, kłamstwami, katastrofami lotniczymi, ze śmiercią psa, z odejściem lata, ze smutną piosenką. Nie dam rady zawiązać trampek i wyprasować spódnicy. Nie umyję dobrze zębów i nie rozczeszę ładnie włosów. Nie umaluję równo ust. Nie zobaczę księżyca na niebie. Nie poczuję zapachu bzu i nie wybiorę najładniejszego arbuza. Nie doprawię dobrze zupy, nie usmażę słodkich naleśników. Nie wypiję smacznej herbaty. Nie zostawiaj mnie tu samej.

A zanim zasnę na dobre, trzeźwieję. Przecież nie chce mnie zostawić. Nie chce umrzeć. Nie chce być gdzie indziej, chce być tu. Nie chce przestać istnieć, nie chce pozwolić mi się zagubić. On nie chce umrzeć. 

Od września świat ma inną paletę barw. Nauczyłam się patrzeć na świat tak, żeby te kolory nie raziły mnie boleśnie w oczy. Przywykam do wszystkiego, do mieszanek barw, do połączeń kolorów. Adaptuję się. I wszystko po to, żeby potem znów stracić wzrok od jaskrawej czerni i bieli? Bo ludzie mówią - " Śmierć jest za rogiem, kiedy zjawia się rak". 

Gówno. Gówno prawda. Jak zagotuje się wodę w czajniku, wcale nie oznacza to, że na pewno zaparzy się z niej herbatę. Jak ktoś ma tonę pomidorów w koszyku, nie zapowiada to zupy pomidorowej w kuchni. Gdy ktoś przechodzi obok fryzjera, nie wiadomo, czy upadną ścięte włosy. Postrzępiona bluzka nie oznacza biedoty, może być odmiennością w stylu ubierania się. Porysowany samochód nie oznacza, że właściciel go nie szanuje - może auto miało wcześniej innego właściciela. Gorączka trawiąca ciało nie musi zwiastować śmiertelnej sepsy, tylko być oznaką, że nie należy chodzić w mokrych butach....

Rak nie oznacza, że chory musi dywagować nad kwestią drewna do trumny.
Rak nie oznacza, że ja każdej nocy szczelnie przytwierdzona do Jego pleców muszę błagać w myślach, żeby mnie nie zostawiał.
Rak nie oznacza, że trzeba się poddać.
Rak  oznacza nic. Jest zerem. Podłym skurwysynem, który absolutnie nie zasługuje na nawet minutę zastanowień. Rak nie ma w sobie za grosz wartości. A jedyne co może ofiarować to... Chęć do życia.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Asiu, zabrakło mi słów.

-
Obraz
 21 lipca w nocy odeszła Joasia.  Mam pustkę w głowie i nie bardzo rozumiem, jak mogło się to stać. To absurdalne, ale pierwszy raz tak mocno wypieram to, co się dzieje. Może to system obronny, a może to po prostu szok.  Zimą, w pobliżu świąt, otrzymałam od Niej kartkę świąteczną. Przez kilka tygodni stała na biurku. Cieszyłam się, to prosty gest, który zawsze doceniam. Niewiele osób teraz ma ten gest, by poświęcić parę chwil na napisanie kilku słów. Anachroniczny gest. Ona miała ten gest. Wiedziała, jak bardzo mnie tym ucieszy. Nie zliczę tego, ile razy potajemnie, po kryjomu wypytywałam Magdę o rokowania. Po co to robiłam? Bo wiedziałam, że Magda wie więcej. Wiedziałam, że zna sytuację, jest na bieżąco i nie okłamie mnie. Bywały chwile, które sprawiały, że siadałam w fotelu i nie wiedziałam, jak mam zareagować. Na ramiona wstępował ciężar i strach. Ale zawsze to mijało. Z zakrętu wyłaniało się słońce. Przychodziła niewielka nadzieja, krótki regres guzów w rdzeniu, odpow...
Czytaj więcej

Smok Magdy

-
Obraz
Dziś rano obudziła mnie Magda. Wysłała mi smoka. Smoka wysyła mi zawsze w dzień rezonansu, żeby było mi lepiej. I zawsze jest mi lepiej. Po chwili wysłała kolejną wiadomość, że się pomyliła, bo to przecież nie dziś.  To dopiero za dziewięć dni. Zaczęłam odliczanie. To już ta pora, gdy zawsze rano budzę się w jedną myślą. O rezonansie. Na biurku obok stosu dokumentów już leży skierowanie na pobanie kreatyniny oraz mocznika. I oczywiście skierowanie na rezonans magnetyczny na którym widnieje godzina 11:00.  Po południu zadzwoniła Mama, że dzwoniono z Centrum Onkologii z informacją, że popsuł się aparat diagnostyczny. Znów zirytowało mnie to, że dzwonią do Mamy, a nie do nas. A to błąd przeszłości, bo Mama była wpisana jako osoba upoważniona do  informowania o stanie zdrowia pacjenta. I drugi raz dzwonią do Niej w sprawie przekładania, odwoływania badań Przecinka.  Nie przerzucono na inny dzień. Chwała Bogu. Czy komukolwiek tam. Zmieniono nam jedynie placów...
Czytaj więcej

40, które jest 115.

-
Obraz
 Czasem trzeba zrobić reset myśli. Pozbyć się tych natrętnych i odizolować je od cennych, realnych. Oddzielić ziarno od plew. Zajęło mi to dwa miesiące. Dwa tygodnie temu podczas parzenia kawy sparaliżowało mnie przeczucie. Natychmiast zaczęłam wertować wszystkie nasze dokumenty, teczki, segregatory w poszukiwaniu tej jednej, malutkiej tekturki. Tak zwana "kontrolka". Szpitalny świstek, gdzie piękne, niemiłe panie wpisują daty kolejnych wizyt.  W marcu 2018 Przecinek przyjął ostatnią dawkę chemioterapii. Jakby nie patrzeć, to był ostatni raz kiedy odbywaliśmy regularne wizyty w Centrum Onkologii. Od tamtego czasu namiastką szpitalnych realiów była Affidea na Pradze, gdzie co trzy miesiące pakujemy Przecinka w tubę rezonansu.  Wygrzebałam kontrolkę. Jednak jestem czujna. Tak bardzo czujna, że nie okłamię siebie nigdy. Na kontrolce widniała data kolejnej...kontroli. 8 lutego 2019. Już prawie zapomniałam o gabinecie 40, Jej kasztanowych włosach i obrączce na lew...
Czytaj więcej