Odczaruj raka

-
 15 grudnia 2015 o 16:51

Wczoraj wieczorem wybrałam się na pokaz mody "Odczaruj raka" w Pałacu Kultury i Nauki. Przecinka nie zabrałam ze sobą, bo z okazji swoich nowych, czadowych, zielonych cukierków, których nie lubi Wiesiek, nie tryska energią i radością. (Ale to nic, da się naprawić!) Na wybiegu mogłam podziwiać pacjentów szpitali onkologicznych - podopiecznych Fundacji Spełnionych Marzeń oraz zjawiskowych pań z Onkocafe. Tym bardziej cieszyłam się na ten wieczór, że wiedziałam o przybyciu Agnieszki. Oślepiona fioletowym światłem nie bardzo wiedziała, gdzie kierować kroki, aż przed nosem wyrosłam Jej ja. Usiadłyśmy w pobliżu znajomych twarzy, zaraz przy samym wybiegu. Zdążyłam jeszcze pośpiesznie ucałować Ewę i Marcina, którzy latali jak małe mróweczki naokoło...I zaczęło się. Czułam się jak durna baba, bo oczywiście łzy pociekły. Na tyle dyskretnie, że Agnieszka siedząca obok nie zauważyła.  Wzruszenie, jakie na mnie spadło, było ogromne. Poruszająca była przede wszystkim odwaga tych dzieci, bijąca z ich dużych, mądrych oczu. I dojrzałość, elegancja kobiet, które z wielkim uśmiechem maszerowały pod ramię z przystojnymi Panami ze świata telewizji. Łzy ciurkiem leciały na podłogę, kiedy na scenę wyskoczyła niebieska Ewa, w makijażu nie do opisania, a towarzyszył Jej Marcin. Jeśli czytacie, a jest na to szansa - mówiłam już, ale powtórzę się publicznie - bardzo jesteście kochani!
Cieszę się, że Ewa podarowała mi zaproszenie. Warto było tam być. Podziwiać ich, cieszyć się razem z nimi, czuć energię. Bo energii było tam najwięcej. Śmiechu dostarczył mi Szymek Majewski, który dostał 990 wyróżnienie - Order Uśmiechu! Nigdy nie miałam szansy zobaczyć, jak wygląda przyznanie takiego Orderdu. Teraz już wiem, że to szalenie przyjemne. Zwłaszcza obserwować uśmiech po wypiciu soku z cytryny z dość sporawego kielicha!


Jutro w Radio ON będzie można posłuchać mojego koziego głosu w rozmowie z Ewą i Karoliną Solecką. O 11:00 i 20:00. Na pewno warto posłuchać. Nawet jeśli cała rozmowa nie była arcyciekawa i mądra, jestem gotowa poświadczyć, że z pewnością wiele ciekawego można wyłuskać. Mnie ta rozmowa sporo podarowała. Nie mogę się doczekać, aż jutro przypomnę sobie jej przebieg.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Asiu, zabrakło mi słów.

-
Obraz
 21 lipca w nocy odeszła Joasia.  Mam pustkę w głowie i nie bardzo rozumiem, jak mogło się to stać. To absurdalne, ale pierwszy raz tak mocno wypieram to, co się dzieje. Może to system obronny, a może to po prostu szok.  Zimą, w pobliżu świąt, otrzymałam od Niej kartkę świąteczną. Przez kilka tygodni stała na biurku. Cieszyłam się, to prosty gest, który zawsze doceniam. Niewiele osób teraz ma ten gest, by poświęcić parę chwil na napisanie kilku słów. Anachroniczny gest. Ona miała ten gest. Wiedziała, jak bardzo mnie tym ucieszy. Nie zliczę tego, ile razy potajemnie, po kryjomu wypytywałam Magdę o rokowania. Po co to robiłam? Bo wiedziałam, że Magda wie więcej. Wiedziałam, że zna sytuację, jest na bieżąco i nie okłamie mnie. Bywały chwile, które sprawiały, że siadałam w fotelu i nie wiedziałam, jak mam zareagować. Na ramiona wstępował ciężar i strach. Ale zawsze to mijało. Z zakrętu wyłaniało się słońce. Przychodziła niewielka nadzieja, krótki regres guzów w rdzeniu, odpow...
Czytaj więcej

Smok Magdy

-
Obraz
Dziś rano obudziła mnie Magda. Wysłała mi smoka. Smoka wysyła mi zawsze w dzień rezonansu, żeby było mi lepiej. I zawsze jest mi lepiej. Po chwili wysłała kolejną wiadomość, że się pomyliła, bo to przecież nie dziś.  To dopiero za dziewięć dni. Zaczęłam odliczanie. To już ta pora, gdy zawsze rano budzę się w jedną myślą. O rezonansie. Na biurku obok stosu dokumentów już leży skierowanie na pobanie kreatyniny oraz mocznika. I oczywiście skierowanie na rezonans magnetyczny na którym widnieje godzina 11:00.  Po południu zadzwoniła Mama, że dzwoniono z Centrum Onkologii z informacją, że popsuł się aparat diagnostyczny. Znów zirytowało mnie to, że dzwonią do Mamy, a nie do nas. A to błąd przeszłości, bo Mama była wpisana jako osoba upoważniona do  informowania o stanie zdrowia pacjenta. I drugi raz dzwonią do Niej w sprawie przekładania, odwoływania badań Przecinka.  Nie przerzucono na inny dzień. Chwała Bogu. Czy komukolwiek tam. Zmieniono nam jedynie placów...
Czytaj więcej

40, które jest 115.

-
Obraz
 Czasem trzeba zrobić reset myśli. Pozbyć się tych natrętnych i odizolować je od cennych, realnych. Oddzielić ziarno od plew. Zajęło mi to dwa miesiące. Dwa tygodnie temu podczas parzenia kawy sparaliżowało mnie przeczucie. Natychmiast zaczęłam wertować wszystkie nasze dokumenty, teczki, segregatory w poszukiwaniu tej jednej, malutkiej tekturki. Tak zwana "kontrolka". Szpitalny świstek, gdzie piękne, niemiłe panie wpisują daty kolejnych wizyt.  W marcu 2018 Przecinek przyjął ostatnią dawkę chemioterapii. Jakby nie patrzeć, to był ostatni raz kiedy odbywaliśmy regularne wizyty w Centrum Onkologii. Od tamtego czasu namiastką szpitalnych realiów była Affidea na Pradze, gdzie co trzy miesiące pakujemy Przecinka w tubę rezonansu.  Wygrzebałam kontrolkę. Jednak jestem czujna. Tak bardzo czujna, że nie okłamię siebie nigdy. Na kontrolce widniała data kolejnej...kontroli. 8 lutego 2019. Już prawie zapomniałam o gabinecie 40, Jej kasztanowych włosach i obrączce na lew...
Czytaj więcej