Psycholog żaden.

-
 16 maja 2016 o 22:42

Moja psychologiczna taktyka upadła na ziemię z łoskotem, prosto na dupkę, swoją biedną, drobną dupkę. Psycholog ze mnie widać żaden. Nie mam nawet zadatków, a wszyscy zawsze podsuwali mi pod nos taką psychologiczną przyszłość. A figa z makiem, nie takie numery. 

Bloga założyłam w dwóch celach, przy czym jeden cel dominował nad drugim celem. Pierwszym celem, tym dominującym, było swego rodzaju wejście w Przecinka. Wiem, jak to brzmi. Blog miał być kablem USB do mózgu mojego faceta. Do tej zdrowej części mojego ukochanego umysłu. Zdaję sobie sprawę, że jestem raczej komunikatywnym stworzeniem, że nie mam problemu z opowiadaniem o emocjach, że jestem często bezpośrednia i ogólnie mówić umiem. Ale nawet mi czasem nie mogą różne rzeczy przejść przez gardło. Choćbym chciała i wszelkich starań dokładała, czasem nie umiem czegoś powiedzieć. I często jest to coś - myślę - istotnego. Wpadłam więc na pomysł, że będę takie rzeczy opisywać na blogu. Pewnie przeczyta... Poza tym potrzebowałam swoistego wentylka. Musiałam się oczyszczać z uczuć, emocji, lęków. Zwykłe pisanie dziennika nie dawało mi tego, co daje mi blog. Dziennik mi nie odpowie, nie napisze czegoś, nie ustosunkuje się do moich myśli. A czytelnicy - czasem owszem. 

Moja teoria wchodzenia w Przecinka blogiem trochę podupadła na sile, gdy spytałam, czy czyta bloga. Rzekł, że nie. Mina mi zrzedła, trochę się poczułam, jakbym wlazła z impetem w ścianę. Kurka siwa, no czemu Ty nie czytasz tego, co ja piszę?! Nie interere Cię to? W ogóle? Nie strugaj jarząbka. 

Wlazłam w męską ambicję, bo jeszcze tego samego wieczoru rzucił tekstem, który świadczył o tym, że czyta. Trochę jakbym obrosła w jedno pióro. Nie w piórka, a w pióro. No już postęp. No nie?
Jutro zaszczytna wizyta w Centrum Onkologii. Przecinek już wczoraj mówił, że go w dupie łupie, czyli organizm już krzyczy "Tak, tak, tęsknie za moimi cukiereczkami, chemia - mniam!". Jak w zegarku wyczuwa, że będzie nowa dawka... Tak przynajmniej wczoraj myślał Przecinek. Zastanawiam się, co jutro będzie nie tak, a co będzie tak. I czy wrócę wkurzona ponad wszystko, czy usatysfakcjonowana. Oto jest pytanie...
z19513838Q,Warszawa--Wyremontowana-czesc-Centrum-Onkologii

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Asiu, zabrakło mi słów.

-
Obraz
 21 lipca w nocy odeszła Joasia.  Mam pustkę w głowie i nie bardzo rozumiem, jak mogło się to stać. To absurdalne, ale pierwszy raz tak mocno wypieram to, co się dzieje. Może to system obronny, a może to po prostu szok.  Zimą, w pobliżu świąt, otrzymałam od Niej kartkę świąteczną. Przez kilka tygodni stała na biurku. Cieszyłam się, to prosty gest, który zawsze doceniam. Niewiele osób teraz ma ten gest, by poświęcić parę chwil na napisanie kilku słów. Anachroniczny gest. Ona miała ten gest. Wiedziała, jak bardzo mnie tym ucieszy. Nie zliczę tego, ile razy potajemnie, po kryjomu wypytywałam Magdę o rokowania. Po co to robiłam? Bo wiedziałam, że Magda wie więcej. Wiedziałam, że zna sytuację, jest na bieżąco i nie okłamie mnie. Bywały chwile, które sprawiały, że siadałam w fotelu i nie wiedziałam, jak mam zareagować. Na ramiona wstępował ciężar i strach. Ale zawsze to mijało. Z zakrętu wyłaniało się słońce. Przychodziła niewielka nadzieja, krótki regres guzów w rdzeniu, odpow...
Czytaj więcej

Smok Magdy

-
Obraz
Dziś rano obudziła mnie Magda. Wysłała mi smoka. Smoka wysyła mi zawsze w dzień rezonansu, żeby było mi lepiej. I zawsze jest mi lepiej. Po chwili wysłała kolejną wiadomość, że się pomyliła, bo to przecież nie dziś.  To dopiero za dziewięć dni. Zaczęłam odliczanie. To już ta pora, gdy zawsze rano budzę się w jedną myślą. O rezonansie. Na biurku obok stosu dokumentów już leży skierowanie na pobanie kreatyniny oraz mocznika. I oczywiście skierowanie na rezonans magnetyczny na którym widnieje godzina 11:00.  Po południu zadzwoniła Mama, że dzwoniono z Centrum Onkologii z informacją, że popsuł się aparat diagnostyczny. Znów zirytowało mnie to, że dzwonią do Mamy, a nie do nas. A to błąd przeszłości, bo Mama była wpisana jako osoba upoważniona do  informowania o stanie zdrowia pacjenta. I drugi raz dzwonią do Niej w sprawie przekładania, odwoływania badań Przecinka.  Nie przerzucono na inny dzień. Chwała Bogu. Czy komukolwiek tam. Zmieniono nam jedynie placów...
Czytaj więcej

40, które jest 115.

-
Obraz
 Czasem trzeba zrobić reset myśli. Pozbyć się tych natrętnych i odizolować je od cennych, realnych. Oddzielić ziarno od plew. Zajęło mi to dwa miesiące. Dwa tygodnie temu podczas parzenia kawy sparaliżowało mnie przeczucie. Natychmiast zaczęłam wertować wszystkie nasze dokumenty, teczki, segregatory w poszukiwaniu tej jednej, malutkiej tekturki. Tak zwana "kontrolka". Szpitalny świstek, gdzie piękne, niemiłe panie wpisują daty kolejnych wizyt.  W marcu 2018 Przecinek przyjął ostatnią dawkę chemioterapii. Jakby nie patrzeć, to był ostatni raz kiedy odbywaliśmy regularne wizyty w Centrum Onkologii. Od tamtego czasu namiastką szpitalnych realiów była Affidea na Pradze, gdzie co trzy miesiące pakujemy Przecinka w tubę rezonansu.  Wygrzebałam kontrolkę. Jednak jestem czujna. Tak bardzo czujna, że nie okłamię siebie nigdy. Na kontrolce widniała data kolejnej...kontroli. 8 lutego 2019. Już prawie zapomniałam o gabinecie 40, Jej kasztanowych włosach i obrączce na lew...
Czytaj więcej